Cinsandouts

En dan ben je ineens leerkracht

Heb ik je al gefeliciteerd? Naast de functie die je als ouder al vervult in je leven, mag je sinds kort ook het beroep van leerkracht vertegenwoordigen. Zonder dat je hierom hebt gevraagd of dat je er voor omgeschoold bent. Wat een bijzonder heugelijk moment. Of toch niet….? Een hoop ouders valt het namelijk hartstikke zwaar en voelen zich soms behoorlijk ongeschikt als leerkracht. Deze ouders wil ik graag een hart onder de riem steken, want in deze dagen ben je echt al een perfecte leerkracht als je het alleen al probeert om deze rol te vervullen. Meer kan een ‘echte’ leerkracht, naar mijn idee, niet van je vragen.

Het jongetje of meisje dat het in de klas makkelijk vindt om zich op een taak te concentreren, het leuk vindt om naar school te gaan, het leuk vindt om te leren. Dat jongetje of meisje zal waarschijnlijk thuis ook niet zoveel problemen ondervinden om de motivatie te vinden om aan de slag te gaan en een tijdje aan de slag te blijven. Maar het jongetje of meisje dat het niet zo makkelijk vindt om zich op een taak te concentreren of het niet heel leuk vindt om naar school te gaan of het niet heel leuk vindt om te leren. Dat jongetje of meisje zal het thuis zeer waarschijnlijk ook niet zo leuk vinden om nu plotseling thuis schoolwerk te moeten maken. En let wel, met zijn vader, moeder of oppas als leerkracht! Dit vereist echt ‘engelengeduld’! En omdat je de rest van de dag vaak ook nog met elkaar moet doorbrengen, wil je niet steeds ruzie maken om het huiswerk.

Lieve ouder wees trots op jezelf over alles wat je je kind op het moment aan scholing aan kunt bieden. Alles wat je aanbiedt, vindt de leerkracht al geweldig. En als het niet lukt, durf om hulp te vragen. Bij de leerkracht, of bij familie of vrienden. Want thuisonderwijs blijft helaas nog een tijdje noodzakelijk. Ondersteunende ouders zijn momenteel voor de leerkracht onmisbaar. Om er met name voor te zorgen dat kinderen geen achteruitgang oplopen. En wie weet, nadat de leerkracht en ouder hier een nieuwe vorm in hebben gevonden, zelfs een beetje vooruitgang boeken. Houd vol!

Van blogger naar vlogger?

Het zal zeker niemand ontgaan zijn dat er op het moment heel wat te doen is in de wereld. Vrijwel iedereen heeft te maken met enorme veranderingen in het dagelijks leven. Ook in onderwijsland brengen deze enorme veranderingen de nodige uitdagingen met zich mee. Zo zijn wij binnen onze school druk bezig met het onderzoeken, op welke manier wij ons lesaanbod het beste aan de kinderen kunnen blijven aanbieden. Na vandaag mijn eerste online-vergadering gevolgd te hebben, ben ik aan de slag gegaan om manieren te vinden ome de lesstof digitaal aan onze, nog best jonge, leerlingen over te kunnen brengen.

Na wat gezoek en gepuzzel heb ik eindelijk uitgevonden hoe kinderen deel kunnen nemen aan een digitale meeting, hoe ik tegelijkertijd via de webcam zelf in beeld kom, hoe ik daarnaast ook de lesstof in beeld krijg en deze kan ondersteunen met woorden en tekeningen en hoe ik van dit geheel dan uiteindelijk een opname kan maken voor de kinderen die niet bij de meeting aanwezig hebben kunnen zijn. Voor een ICT- er waarschijnlijk ‘peanuts’, maar voor mij best een uitdaging. Tijdens het uitzoeken en het maken van enkele testvideo’s beleef ik best veel plezier aan deze bezigheid die toch wel erg veel op vloggen begint te lijken. Ik vraag me zelfs even af of er misschien een carrièreswitch in zal zitten voor mij? Of toch nog niet helemaal? Na een testvideo, met als veelzeggende titel ‘test krakkemikkig’, te hebben gemaakt en deze gedeeld te hebben, volgen de eerste tips en opmerkingen. Natuurlijk ben ik erg blij met tips en opmerkingen, en zijn ze erg lachwekkend, maar ze maken ook pijnlijk duidelijk dat ik echt nog in de spreekwoordelijke ‘kinderschoenen’ van het vloggen sta. Ik zal er enkele noemen: ‘Leuk! Kleine tip….er groeit nu een plant uit je hoofd’. Of: ‘Wauw! En die echo was erg goed voor het dramatische effect’. Of: ‘Mijn partner hield het niet meer toen je het had over de grote L’. Een andere reactie: ‘Op zich is dit prima, je kunt het professioneler krijgen als je nog wat videobewerkingen zou doen’. Poeh hé, dat professioneel vloggen is nog niet niks. Hopelijk zijn de kinderen nog niet zo bekend met professionele vloggers en vinden ze mijn vlog geweldig. Snel nog even wat oefenen.

Zelfvertrouwen

Sinds enkele weken, zit dochterlief op gym. Iedere week gaat zij vol enthousiasme de sporthal in en met een grote glimlach, komt zij weer buiten. Nu zij sinds afgelopen week ook nog een nieuw gympakje heeft om aan te trekken, is het feest helemaal compleet. Het euvel is alleen dat zij alle radslagen die ze op de gym heeft geoefend, ook thuis in de woonkamer wil beoefenen. En ik kan je vertellen, ze oefent heel wat af. Er bevindt zich bijna een slijtspoor van radslagen in de vloer. De radslagen worden beoefend in de ruimte tussen de tafel en de hoge kasten met glazen deurtjes. Menig maal heb ik mijn zorg hierover uitgesproken. Ik vraag haar of ze goed uitkijkt, omdat ik niet wil dat ze zich bezeert. Waarop ze antwoordt dat ik mij geen zorgen hoef te maken, omdat ze het heel goed kan. Aan zelfvertrouwen geen gebrek.

Vandaag zit dochterlief tijdens het eten vol trots te vertellen welke radslagen zij allemaal al kan maken. Ze vertelt over de ‘spring-radslag’ en de ‘spring-feest-radslag’. Ik kijk haar enigszins verbaasd aan. Zelf heb ik nooit op gym gezeten, maar ik kan mij deze termen ook niet herinneren van meiden die wel op gym zaten. Vervolgens vertelt ze over de ‘hoek-radslag’ en de ‘achteruit-radslag’ die ze beheerst en dan heb je natuurlijk ook nog de normale radslag die ze uiteraard al heel goed kan. Ik vraag verwonderd of ze deze radslagen allemaal tijdens de gymles heeft geleerd. Dit is zeker niet het geval. Deze radslagen heeft ze allemaal zelf verzonnen.

Na het eten worden de radslagen stuk voor stuk voorgedaan. De ‘spring-radslag’, waarbij eigenlijk helemaal niet gesprongen wordt, maar wel een plank van de vloer overgeslagen moet worden. De ‘spring-feest-radslag’ welke vrijwel gelijk is aan de ‘spring-radslag’, maar waarbij vooraf aan de radslag even de vuisten in de lucht gestoken moeten worden. Van de ‘hoek-radslag’ was mijn eigen voorstelling juist. De ‘achteruit-radslag’ vind ik persoonlijk een beetje een dubieuze variant op de afsluitende gewone radslag. Iedere radslag wordt stuk voor stuk met veel precisie en plezier uitgevoerd. Ik houd wel van deze fantasie en daarom vraag ik of ze de ‘koprol-radslag’ wil voordoen. Ze doet een poging tot iets koprol-radslag-achtigs. Ze lacht en zegt dat ze deze nog niet kan, dat ze nog even moet oefenen. Heerlijk dat onbegrensde zelfvertrouwen. Nu al benieuwd naar de flik-flak varianten.