Cinsandouts

Ik ben dol op kamperen, maar heb een hekel aan kou. Daarom hebben wij 6 jaar geleden een kleine caravan aangeschaft. Als je het leuk vindt, mag je vandaag even in onze caravan rond kijken. Als je echter niet van rommel houdt of niet tegen chaos kan, raad ik je aan om nu direct te stoppen met lezen. Dan is dit verhaal niet geschikt voor jou. Als je in onze caravan rondkijkt, vraag je je namelijk altijd af of iemand een kist met al onze spullen erin in het midden van de caravan heeft geplaatst, er vervolgens een stuk dynamiet in heeft geplaatst en het af heeft laten gaan, waardoor al onze spullen op die manier door de caravan zijn verspreid. Daarentegen is het er wel altijd schoon.

Als je de deur opent en binnenkomt, moet je oppassen want anders struikel je over twee paar laarzen en drie paar schoenen. Links om de hoek heb je direct twee bedjes. Stapelbedjes nog wel. De droom van ieder kind. Het zijn smalle bedjes, maar slapen schijnbaar heerlijk. Het bovenste bedje ligt vol met beddengoed, knuffels, een warm vest en nog twee matrasjes voor op het ‘grote’ bed. Het onderste bedje is eveneens gevuld met beddengoed en knuffels. Daarnaast liggen er nu twee kinderjassen, een sjaal en achter in het bedje staat een tas met spelletjes en een tas met kinderkleding. Onder het bedje staat nog een tas met kleding voor volwassenen, een doosje voor de elektra, de slinger voor de pootjes, drie paar slippers en een paar schoenen. Tegen het plafond hangt er een waslijn om de handdoeken te drogen en direct naast het bedjes hangen haken waarop nog twee ‘grote mensen’ jassen hangen. Je kunt je nu misschien al een beetje indenken hoe vol het is in onze caravan. Zeker als je weet dat ik de haken met keukendoeken en de inhoud van de bakken onder het bedje nog niet eens besproken heb. Wat zeg je? Nu ik toch bezig ben, wil je ook wel weten wat er in die bakken zit? Nou oké dan. In de ene bak zit de voortent en in de andere bak zit een grote accu, een tentkleed en een gasstel. Dan hebben we de 80 cm links van de deur wel helemaal gehad. Tegenover de deur is een kleine ruimte met een wc’tje. Misschien wel de netste ruimte van de caravan omdat deze het minst bezocht wordt. Hier liggen ook alle toiletartikelen. De meeste achter een deurtje en enkele in het wasbakje. Naast de kleine ruimte met het wc’tje is een kast. Hierin ligt overdag al het beddengoed van het grotere bed, handdoeken, een emmer en een wasteiltje. Het deurtje kan, met wat moeite, precies dicht. Dan komen we bij het 140 cm brede zit gedeelte, welke ’s nachts tot bed wordt omgevormd. Boven dit gedeelte zitten vakken en kastjes. De kastjes zijn nagenoeg leeg. Hier zou eventueel wat opgeborgen kunnen worden. De open vakken zijn goed gevuld met chips, brood, toast, fruit, boeken, magazines, kleren, snoetenpoetsers en nog wat handige rommeltjes. De vensterbank is gevuld met allerlei knutselspullen. Alles is echt héél makkelijk te pakken. Onder de bankjes zitten weer twee bakken. Natuurlijk wil je ook weten wat daar in zit. De ene bak is gevuld met twee campingstoelen, tafeltjes en opblaasplezier. In de andere bak zit de watertank en is er ruimte waar eventueel ook wat opgeborgen zou kunnen worden. Als je dat zou willen. Dan komen we bij het laatste gedeelte. Direct rechts naast de deur is het aanrecht. Vandaag ziet deze er lekker opgeruimd uit. Op het linker gedeelte van het aanrecht staan een kacheltje en een snelkoker op een plaat, met daaronder drie kookpitjes en daaronder een koelkastje. Het rechter gedeelte heeft een wasbakje en er staat een zeeppompje, een flesje afwasmiddel en een kan met drinkwater. De kastjes erboven en eronder zijn gevuld met keukengerei. Er zou eventueel nog wat eten opgeborgen kunnen worden, maar dat ligt nu lekker handig voor de grijp in de open vakken. Ik hoop dat je het leuk vond om even rond te mogen neuzen en heb je nu een ‘goede’ indruk van onze caravan. Niet groot, rommelig en chaotisch, schoon en lekker warm. Al met al is het een heerlijke plek om te vertoeven en misschien heb ik je zelfs wel weten te enthousiasmeren om zelf te kamperen met een caravan.

Deze week zijn we een weekje kamperen in Callantsoog. Manlief moet helaas werken, maar met zijn drieën kunnen wij ook uitstekend kamperen. Zoals voorspeld is het afgelopen nacht begonnen met stormen. De regen slaat op het dak van de caravan en ik word behoorlijk heen en weer geschud. Het doet een beetje denken aan turbulentie in een vliegtuig. Rustig in en uit blijven ademen en het wordt vanzelf weer ochtend. Rond een uur of 5 draait de wind wat zuidelijker en kunnen er nog een paar redelijk rustige uurtjes geslapen worden.

Als we uiteindelijk opstaan en aan de ontbijttafel zitten, welke een half uur geleden nog als bed functioneerde, wordt het dagprogramma besproken. Iedereen mag voorstellen doen die hem of haar leuk lijken. Het stormt en regent ondertussen nog steeds hard. Zus wil graag een bordspel spelen en broer wil graag ‘gamen’. Ik stel enthousiast voor om bij droog weer bij het strand te gaan kijken. Niet iedereen neemt dit voorstel in eerste instantie even goed op. Het vooruitzicht van chips bij terugkomst haalt de laatste twijfelaar gelukkig snel over. Net na de middag lijkt het erop dat het een tijdje droog zal blijven en dus gaan we ervoor. Gewapend met capuchons, sjaals en wanten zetten we ons beste beentje voor naar het strand. De eerste 1300 meters gaan ons redelijk goed af. We lachen omdat we zo heen en weer geschud worden door de wind. De laatste 200 meters zijn een stuk zwaarder. We worden letterlijk gezandstraald. Ze geven mij beiden een hand en zij lopen achteruit richting het strand. Ik begeleid ze door tussen de spleetjes van mijn oogleden te turen die zich ondertussen proberen te vullen met zand. En dan zijn we er. Eigenlijk wil ik zeggen…op het strand. Maar van het strand is maar heel weinig over. De zee staat ontzettend hoog en de golven komen zelfs tot het strandpaviljoen en blijven maar enkele meters van de duinen verwijderd. De lucht is grijs en grauw, de golven zijn wild en brengen een dikke laag schuim met zich mee. Het schouwspel dat zich voor onze ogen afspeelt, is een waar spektakel om te zien. Het is fantastisch! Dit is met recht even uitwaaien langs het strand! Met de wind, harde regen en zand in onze rug lopen we ontzettend voldaan terug. We begeleiden onszelf met de bemoedigende, in het vooruitzicht gestelde woorden: chips, borrelnootjes, thee, gamen en lezen.