Vandaag wil ik een positieve bijdrage leveren aan de tweedaagse staking in het onderwijs. Ook ik staak twee dagen, voor de kinderen. Het lerarentekort wordt voor hen steeds duidelijker voelbaar. En dat is treurig.

In het onderwijs is geen dag hetzelfde en dat vind ik zo leuk aan het beroep. Leerkracht zijn, geeft mij ontzettend veel voldoening. Als leerkracht kun je een verschil maken in het leven van een kind. Er zijn verschillende scholen in de buurt die je uitnodigen om een dagje mee te draaien in de klas, zodat je zelf kunt ervaren hoe het als leerkracht in het (basis)onderwijs is. Denk je wel eens aan een carrièreswitch of te starten met de lerarenopleiding? Dan is dit misschien een mooie eerste stap.

Als toevoeging geef ik je een kijkje in de klas op een gewone schooldag. Nou ja, niet helemaal een gewone schooldag. In ieder geval een dag waar ik erg van genoten heb.

Juf, pas op met wat je zegt

Een aantal jaar geleden mocht ik voor het eerst groep 1-2 lesgeven. In allerlei leeftijdscategorieën heb ik al lesgegeven, maar nog niet eerder aan vier-, vijf- en zesjarigen. Ik ontdek al vrij snel dat groep 1-2 toch wel even iets heel anders is dan een hogere groep. Veel kinderen moeten echt nog in alles aan de hand meegenomen worden. De kinderen die nieuw binnenkomen, kennen soms werkelijk nog geen enkele schoolregel. Wat ik wel eens voor vanzelfsprekend aannam bij een kind van groep 3, moet in groep 1 nog allemaal geleerd worden. Kinderen moeten op een stoeltje leren zitten in de kring, ze moeten leren hun vinger op te steken als ze wat willen vragen, ze moeten leren omgaan met uitgestelde aandacht en ga zo maar door. Ze moeten echt nog van begin af aan, stap voor stap, leren hoe het allemaal hoort. Daar moet ik wel even aan wennen. Dit is een hele andere manier van lesgeven dan ik gewend ben. Ondanks dat het heel anders lesgeven is, kan ik er ook enorm van genieten. De jonge kinderen zijn nog zo puur. Ze zijn vaak nieuwsgierig en hebben de intentie om alle nieuwe informatie te absorberen. Ze luisteren vol verwachting naar wat jíj te vertellen hebt. Niet iedereen, maar wel de meeste kinderen. Ze letten goed op en ze luisteren goed. Sommige kinderen luisteren zelfs iets té goed.

Aangezien ik nog geen ervaring heb met kleuters, heb ik ook nog niet eerder gymlessen gegeven aan kleuters. Maar omdat ik geen moeite heb met nieuwe dingen, en ik mijzelf goed voorbereid heb, verwacht ik geen verrassingen. Over verrassingen gesproken! Vooraf aan de gymles zeg ik dat de kinderen zich allemaal mogen uitkleden. Nu kan ik je vertellen dat zoiets in een kleutergroep behoorlijk rommelig kan verlopen. Zeker als vijfentwintig kinderen tegelijk, zich eerst uit hun kleding moeten werken en zich vervolgens weer in hun gymkleding moeten zien te werken. Ik ben dan ook druk aan het helpen met shirtjes over hoofden aan het trekken, veters uit de knoop aan het halen, knopen van broeken los aan het maken, shirtjes binnenstebuiten keren, bloesjes los knopen en noem maar op. Ik heb handen tekort en blijkbaar heb ik ook last van een dode hoek. Een dode hoek? Ja, ik probeer het af en toe nog steeds een beetje goed te praten voor mijzelf, omdat ik het niet eerder opgemerkt had. Als ik na heel wat minuten de meeste kinderen geholpen heb, kijk ik de klas eens goed rond om te zien hoe het ervoor staat. Dan valt mijn blik op het jongetje dat op het stoeltje naast mij zit. In mijn dode hoek, zeg maar. Ik schrik me rot! Ik zie een poedelnaakt kind! Helemaal bloot! Het jongetje zit keurig in zijn blootje te wachten. Niet dat ik nog nooit eerder een bloot jongetje heb gezien, maar ik had hem hier absoluut niet verwacht! Wat een verrassing! Ik vraag, zeer verschrikt, aan dit jongetje wat hij doet. Waarop het jongetje keurig het antwoord geeft, dat hij zich uitgekleed heeft. Want dat was toch wat ik had gezegd?! Oei, die had ik niet zien aankomen. Ik moet nog veel leren! Goed onthouden, bij de hand nemen, stap voor stap leren hoe het allemaal hoort, en…..pas op met wat je zegt!