Het nieuwe spelen

Bij elkaar spelen is zó 2019. In 2019 sprak je nog af na schooltijd om met elkaar te spelen. Je ging in die tijd met een vriendje of vriendinnetje mee naar huis of dat vriendje of vriendinnetje ging met jou mee naar huis en dan speelde je tot het einde van de middag samen met je vriendje of vriendinnetje. Maar dat thuis bij iemand spelen, kan echt niet meer. Het is écht niet meer van deze tijd. Nee, in 2020 speel je digitaal met elkaar. ‘Kan dat dan?’ hoor ik je denken. Ja zeker, dat kan zelfs heel goed!

Inmiddels zitten we in de vijfde week van het thuis verblijven. Nou hebben broer en zus het over het algemeen erg goed met elkaar, maar een keertje spelen met een vriendje of vriendinnetje missen ze toch wel allebei. Zus heeft daarom om drie uur een videodate met haar vriendinnetje via de computer. Om vijf voor drie zit ze klaar aan haar bureautje in haar slaapkamer. De gordijnen worden afgesloten voor de juiste lichtinval. Om drie uur is haar vriendinnetje ook bij het gesprek aanwezig en laat ik ze alleen. Broer vraagt al snel of hij ook mag videobellen. Aangezien er al een computer in beslag is genomen, mag hij videobellen met mijn telefoon. Wat er dan gebeurt, verrast met toch wel enorm. Het blijkt helemaal niet nodig te zijn om fysiek bij elkaar aanwezig te zijn. Het is inmiddels kwart over vier en zus zit nog steeds boven achter de computer met haar vriendin. Als ik even in haar kamer kom kijken, zie ik dat ze elkaar sommetjes sturen, grapjes maken via de chat, als de ander even naar het toilet is, typt de ander de vraag of ze zit te poepen en daarnaast kletsen ze met bedeesde stemmen heel wat af. In broer zijn kamer hoef ik niet te komen kijken. Ik kan beneden het hele gesprek woord voor woord volgen. Als ik toch even om de hoek kijk, zie ik dat de legopoppetjes en het ruimteschip actief door de kamer vliegen. Ik hoor gesprekken over meteorieten, ruimtevaartgeluiden, ronkende motoren, teksten als ‘geef je over’ en ‘nu ben je dood’. Ook het meest herkenbare moment van een middagje spelen komt aan de orde. Het spelen wordt even onderbroken, ik hoor voetstappen op de trap, het moment is daar…..: “Mama, mogen we een snoepje?”. Ik maakte me al een beetje ongerust of het middagje spelen toch niet helemaal zo zou zijn als vroeger. Nodeloos druk gemaakt, gelukkig. Ik grap nog even of haar vriendinnetje ook wil, maar die vraag wordt neutraal beantwoord met dat zij al heeft. En zo werkt dus het digitaal spelen. Een hele bijzondere ervaring rijker in een hele bijzondere tijd.