Vandaag mag je even met mij mee naar de fysiotherapeut. Ohw, maak je maar niet ongerust hoor. Niets ernstigs. Er zit al een paar jaar een zenuwknoop onder mijn voet en deze belemmert mij ondertussen steeds meer in mijn dagelijkse bezigheden. Dus tijd om ermee aan de slag te gaan. Na uitgebreid onderzoek op het internet kom ik uit bij een voetenspecialist in Spaarndam. Een mooi uitje zo in deze tijd, al zeg ik het zelf.

De fysiotherapeute en ik stellen onszelf aan elkaar voor. We praten over mijn probleem en ze vraagt of ze mijn voetenprobleem mag gebruiken voor haar opleiding. Daarvoor zullen er wel enkele foto’s van mijn voeten en mij in het geheel in ondergoed gemaakt moeten worden. Ze geeft aan dat ze niet op het internet zullen worden gepubliceerd. Gelukkig heb ik mijn lange onderbroek aan en mag ik mijn hemd aanhouden. Daarnaast draag ik mijn mondmasker. De kans dat ik herkend zal worden of er überhaupt aantrekkelijk uitzie en de foto’s mogelijkerwijs tegen mij gebruikt zullen worden, acht ik al met al uitermate klein. Voor akkoord dus. Vervolgens mag ik mijn loopje aan haar laten zien. De fysiotherapeute merkt een twist op in mijn beide enkels. Dit verbaast mij eigenlijk helemaal niets. Ik overweeg om haar te vertellen dat ik ontzéttend goed kan twisten. Tevens overweeg ik een klein showtje ten tonele te brengen. Ten behoeve van het onderzoek laat ik beide toch maar achterwege. Vervolgens mag ik nog wat opdrachtjes uitvoeren. Nu trekt ze de soepelheid van mijn heupen enigszins in twijfel, waardoor ik weer opnieuw overweeg om toch even een stukje voor haar te twisten. Na mij en mijn mooie voeten uitgebreid bestudeerd te hebben, is haar beeld gevormd en gaat ze me behandelen. Bij binnenkomst in de behandelkamer werd mijn aandacht al direct getrokken door een soort grote zilveren wijnstop met daarnaast een rubberen hamer die ook bij mijn man op de werkbank ligt. Samen vormen ze een soort martelwerktuigjes. Alsof ik de goden verzocht heb door mijn blik erop te laten vallen, reikt zij naar het martelgereedschap. Ik ontvang enkele ferme tikken van de wijnstop en hamer en na nog wat getrek, geduw en geknak aan mijn voeten mag ik weer een stukje lopen. Ik merk direct een verschil. Ook de fysiotherapeute constateert positief verschil en verwacht dat ik binnen enkele weken duidelijke verbetering zal moeten ervaren. Na nog enkele puike gadgets aangeschaft te hebben voor mijn oefeningen thuis, stap ik tevreden in de auto. Ik ben ervan overtuigd dat ik binnen enkele weken mijn dagelijkse bezigheden weer zonder belemmeringen kan uitvoeren. Oftewel: ‘Come on, let’s twist again, Twistin’ time is heeeere!’